Gelijkwaardig

Onlangs had ik een mailgesprekje met een oude bekende en in antwoord op zijn oprechte vragen, probeerde ik uit te leggen hoe ik het spel van macht en overgave beleef met mijn minnaar.

Waarachtig niet eenvoudig om duidelijk te maken dat dit a) niet van de 1 op de andere dag is ontstaan en b) dat we samen onze weg hierin zoeken, elementen toevoegen als we daar beiden een goed gevoel bij hebben en c) dat 'hij' via onze vele gesprekken weet waar ik genot uit haal en wat mijn harde grenzen zijn welke 'hij' altijd zal respecteren. Voor velen blijft dit spel echter iets vreemds, niet juist, ziek of op zijn minst toch wel heel erg ongelijkwaardig.

Ongelijkwaardig heeft het nooit voor mij gevoeld, ik voel me juist heel gelijkwaardig, sterk en gerespecteerd. Alles wat 'hij' van mij vraagt tijdens een spel of waartoe hij opdracht geeft, is ooit besproken. Hetzij vanuit mij zelf aangegeven of door mijn instemming te geven. Helaas leeft bij velen de gedachte dat een dominant rücksichtslos en willekeurig dingen van zijn sub vraagt en daarbij volledig aan diens ideeën/gevoelens/genot voorbij gaat. De sub heeft niets in te brengen en moet zich maar conformeren aan de grillen van de dominant. En dat is nou net niet de manier waarop het zou moeten werken. Of althans, dat is niet mijn manier en ik durf te stellen, ook niet de manier van mijn minnaar. 

In een van de vele discussies die over dit onderwerp op internet te vinden zijn, vond ik het volgende comment en voor mij verwoordt dat eigenlijk heel goed hoe het zit met die (on)gelijkwaardigheid.

"In BDSM ben je niet ongelijkwaardig, juist niet. In BDSM spéél je alleen ongelijkwaardigheid. Maar dat kun je júíst alleen doen als je in werkelijkheid gelijkwaardig tot elkaar staat."