Volkomen kut

Ja soms is het leven volkomen kut, gaan dingen anders dan je had gedacht, gehoopt en had verwacht. Raken mensen je op een negatieve manier. That's life. Dat is volkomen kut. Maar er komt een tijd dat je jezelf weer ferm toe spreekt, bedenkt dat er meer vissen zijn en dat het leven je gebeurd terwijl je ondertussen andere plannen maakt. Laat ik vooral de focus houden op de twee mannen in mijn leven die me zo gelukkig maken.

En met een liedje als dit kom ik er wel uit.. de tekst is zeker herkenbaar, de muziek maakt het luchtig, net wat je op zo'n moment even nodig hebt. Althans ik :-)

Have a nice weekend !

Op de uitkijk ?

Opstel

Verhalen schrijven is leuk. Verhalen schrijven is ontspannend. Verhalen schrijven is louterend voor de geest. Althans, dat is als je inspiratie hebt, als je fantasie borrelt, als je gewoon weet dat je het op papier moet zetten om van de onrust af te komen.

Dat is het allemaal niet als je de opdracht krijgt om direct een kort opstel te schrijven. Alleen dat woord al: ‘opstel’. Dat doet me denken aan school (heul lang geleden) waar je als strafwerk een opstel moest schrijven. Hoe hij dat verband legt, is mij een raadsel. Want zo vervelend was ik vanmiddag toch helemaal niet ? Ik ben hooguit een beetje onrustig en stuiterend bezig, that’s all ! En als bedankje word ik aan het werk gezet. Grrrr!

Oke, een opstel dus. Met als titel “Waar zou ik het zaad van mijn minnaar het liefste willen ontvangen?”. Ik bedoel, wat moet je daar nu mee ? Ik kan een kort lijstje met opties geven en klaar. Echter, iets in mij zegt dat hij daar geen genoegen mee gaat nemen. Ik kan een uitgebreide beeldende beschrijving geven van alle handelingen met als resultaat veel “oeehhhss” en “aaahhhhss” en “geilllllllll” in de comments en de mail. Ik vrees echter dat het dan meer een epos wordt, dan een opstel. Zucht, ik ben echt in de verkeerde mood om er een juicy story van te maken. Stuiterende geilheid is geen goede combinatie met schrijven. Ik wil nu eigenlijk alleen maar stevig aangepakt worden meer niet. En zeker geen opstellen schrijven. Maar ja, ik weet ook niet of ik blij zal zijn met de consequentie om zijn opdracht niet uit te voeren..

Dus wat dan ... toch maar dat lijstje met opties ? Eens denken. Natuurlijk om het simpelweg diep in mijn kutje gespoten te krijgen. Gewoon simpelweg, recht toe, recht aan, stevig geneukt te worden, geen kant op kunnen, hem volledig voor zijn eigen ontlading voelen gaan. Uitermate prikkelend en opwindend. Hoe dat uitpakt met de hees gefluisterde toverzin “Geef me je zaad” is al eerder uitgebreid beschreven..

Ook niet te versmaden, als beloning voor een uitstekende pijpbeurt. De weg er naar toe, het voelen schokken van zijn pik, het pulseren in mijn mond, zijn eikel zo diep mogelijk en ondertussen zuigen, likken, plagen. Afzakken naar zijn ballen en eventueel nog verder. Omhoog kijken met smachtende, zaadvragende ogen om dan uiteindelijk de dikke warme ziltige stralen te mogen ontvangen. Niets verspillen, alles braaf doorslikken. Wat ik nog wel eens wil meemaken is op mijn rug op bed liggend, met mijn hoofd over de rand achterover hangend en zo letterlijk in mijn mond/keel geneukt worden. Uiteraard met de handjes geboeid ;-).

Wat is er nog meer... over mijn borsten heen spuiten natuurlijk. Spuiten in mijn gezicht ben ik niet zo fan van, omdat ik graag kijk naar zijn geweldige gezichtsuitdrukking als hij klaarkomt. En met spuiten in mijn gezicht doe ik uit voorzorg mijn ogen dicht en dan mis ik die geweldige aanblik. Dus, over mijn borsten, het liefst als hij op me zit/over me heen zit. En dan is het gewoon genieten. Van de aanblik van die machtige pik vlak voor mijn ogen waar zijn hand stevig overheen beweegt .. zo ontzettend geil om te zien. En dan die stralen er uit zien schieten en op mijn lichaam zien terecht komen. Zucht...

Maar als ik echt zou mogen kiezen ... dan zou ik gaan voor mijn kontje. Geen maagd ben ik meer op dit gebied. Integendeel, het is één van de favoriete zones van mijn minaar en ik heb zijn pik regelmatig mogen ontvangen maar van klaarkomen is het nog niet gekomen. En dat zou ik best graag eens mee willen maken ... Misschien in zo’n setting die toverzin ook eens gebruiken ? Ben benieuwd wat er dan gebeurd en ik zal niet nalaten dan een blogje te schrijven ;-).

Blind folded passions

Ik heb niet zoveel met alle hardware maar verder zou ik best wel het 'lijdend' voorwerp willen zijn in dit uitermate opwindend filmpje ;-) .

Wel geluid erbij aanzetten !

Angst

In het kader van de ontdekkingsreis die ik samen met mijn beschermheer de laatste maanden onderneem, vertoef ik ook regelmatig op de diverse bdsm-georiënteerde fora. Niet als actief schrijfster, wel om te lezen. Informatie op te zuigen, verhalen, ervaringen van anderen te lezen. Soms vermakelijk, vaker erg leerzaam. Zo weet ik nu dat mijn dipje zo 2-3 dgn na een ontmoeting niet ongebruikelijk is. En ben ik soms opgelucht dat mijn beschermheer niet zo fanatiek op diezelfde fora rond struint om ideeën op te doen :-).

Kortom, het helpt me wel in mijn zoektocht binnen dit wereldje. Wat ik wel wil, wat niet en wat misschien. Een van die dingen is het fenomeen 'angst'. Ik las verhalen van subs die een echte, diepe en panische angst voor hun dom ontwikkelen tijdens een spel. Met hun instemming overigens. Door die angst voelen ze zich klein, nietig en zijn ze enorm dankbaar voor de troost na afloop. Als ik sommige van die verhalen las, kreeg ik het spaans benauwd. Hoe ze angstig weg willen rennen, in een hoekje wegkruipen om aan de toorn van hun meester te ontkomen. Hoe ze compleet overstuur raken van zijn boze blikken, denigrerende woorden. Echte pure angst voor hun meester zelf die wel getransformeerd leek tot een evil version. Hoe ze deden wat hij verlangde, uit angst voor hem. En dan weet ik dat dit met volledige instemming gebeurd, maar toch .. ik vond en vind het heftig.

Het moge duidelijk zijn, ik heb daar niets mee. Ik wil geen angst voelen voor mijn beschermheer. Bij mij zou het effect tegengesteld zijn en zou het einde spel, einde contact zijn. Vrees voelen voor de pijn, voor het onverwachte, voor het niet voorzien van zijn handelingen, voor het overgaan van een zachte grens, dat is allemaal prima. Maar ik wil geen angst voor hem, als persoon, voelen. Ik wil me veilig, vertrouwd voelen.  Dan ontstaat de situatie dat ik kan en wil doen aan datgene hij van me vraagt. Niet uit angst voor hem als persoon maar met het besef dat hij het volste vertrouwen heeft dat wat hij van mij vraagt, ik ook kan opbrengen/volbrengen.

Wat dat betreft gaat het misschien meer richting coaching en mentoring weliswaar met stevige en ferme hand maar toch:-)  .. ik vind het fijn als hij me motiveert met woorden, me stimuleert om het vol te houden, om rustig te blijven, me aanmoedigt door te zeggen dat ik het goed doe. En dat kan hij weliswaar op een hele vileine manier doen, ik ben nog nooit bang voor hem geweest, nooit dat ik hem niet meer herkende, dat hij veranderd leek in een ander persoon. Gelukkig niet, angst is niet mijn trigger en hij heeft die ambitie ook niet.

Ik ben blij met hem !