Overgave

Een paar maanden geleden had ik al een tijdje last van een onrustig gevoel, ik kon er niet precies mijn vinger op leggen maar het was er wel, borrelend op de achtergrond. Over seks had ik niet te klagen en ik genoot overduidelijk van mijn dates. Maar toch bleef dat 'iets' er, onrust, irritatie beetje mopperen/rellen... Op een gegeven moment had ik een onverwachte encounter met E. Ons contact loopt al een tijdje, hij is redelijk aanwezig in bed en we kunnen steeds beter inschatten wat de ander lekker vind. Ik daagde hem een beetje uit, was opstandig en hij ging er op in. Hij waarschuwde dat hij me stevig zou aanpakken en alle hoeken van de kamer zou laten zien. Hetgeen dus ook gebeurde.

Vanaf het moment dat hij binnenkwam, bepaalde hij alles. En ik? Ik genoot er van. Hij bepaalde alles in onze ontmoeting, hield me in bedwang, trok aan mijn haren, gaf me tikken, bepaalde de standjes, bepaalde wat ik wel en niet mocht doen, 'dwong' me hem te pijpen. En op een bepaald moment (ik stond wijdbeens tegen hem aan, hij vingerde me, met zijn andere arm hield hij me in een soort houtgreep en trok tegelijk mijn hoofd aan mijn haren naar achteren) voelde ik plotseling dat onrustige gevoel uit me glijden. Ik kon accepteren dat hij alles bepaalde, dat ik niets in te brengen had maar tegelijkertijd ook dat hij het goed met me voor had en het gericht zou zijn op ons genot. Ik realiseerde me dat dit was wat ik al die tijd zocht, dat ik die dominantie nodig had om alles los te kunnen laten. Even geen beslissingen nemen, niet hoeven nadenken, even niet jezelf verplaatsen in de ander. Aan hem over te laten wat er ging gebeuren. In het volste vertrouwen dat hij zou doen wat goed was voor mij/ons. Het was een van de heftigste en geilste vrijpartijen van mijn leven en na afloop voelde ik me moe, voldaan en bovenal ontzettend rustig. Dat zeurende gevoel was weg.

Het kwartje is gevallen, ik heb af en toe een stukje dominantie nodig om te kunnen ontladen, tot rust te komen. Het spel van macht en overgave. Zonder dat ik daarbij aan kettingen aan het plafond hang en een zweep de weg naar mijn lijf vind. Geen mentale vernedering. Wel ruige seks, letterlijk in bedwang worden gehouden en de controle aan de ander over te geven. Met als doel ultiem genot voor beide partijen en, hoe vreemd dat misschien mag klinken, ook op basis van gelijkwaardigheid ook al is de één dominant en de ander  onderdanig. 

Is andere seks dan minder leuk, geil, lekker ? Absoluut niet, ik vind die manier van seks ook heerlijk. Met elke man is het anders maar daarom niet minder fijn. Met D was het enorm geil, hij heeft me (mede) geleerd hoe mijn lichaam kan reageren. Met Max was het bijna sensueel, erotisch, een bijzonder gevoel van intimiteit. Met E is het altijd al vrij stevig geweest, en nu zijn we een stapje verder gegaan en dat is ook fijn om te ervaren.

Ik snap nu wat die onrust betekend en ben benieuwd wat er nog meer gaat gebeuren op dit vlak. Of dat nu met E is of met iemand anders die er hetzelfde in staat. Het komt vanzelf wel weer op mijn pad, daar ben ik van overtuigd.

Wachten

Waarop en op wie zou ze liggen te wachten ?

Gevoelens (2)

Dit weekend heb ik Max een afscheidsmailtje gestuurd. Als hij zo de contactlijn in één keer doorhaalt prima, maar ik wilde het voor mijzelf kunnen afsluiten. Ik verwachtte niet dat hij zou reageren maar dat deed hij verrassend genoeg toch. In eerste instantie leek het alsof we alsnog het samen konden afsluiten maar al snel werd het me duidelijk dat dit niet ging werken. Max en ik leken wel op twee totaal verschillende sporen te communiceren waarbij hij vrij zakelijk en afstandelijk was. Ik voelde geen ruimte  voor ons contact, geen respect voor mijn gevoelens, mijn verwerking. Max bepaalde welke onderwerpen er nog besproken werden en hoe lang. En daarin ging het vooral over hoe moeilijk het allemaal voor hem was geweest, om te gaan met haar verdriet over ons contact, zijn gevoelens voor haar, zijn zijn zijn zijn ... waarbij ik zoiets had van "Hallo, het gaat toch over ons ??".

Maar het heeft me wel meer helderheid gebracht. Mijn eerste reactie op het verbreken van deze sv-relatie was heftiger dan ik gewend was van mezelf, dat geef ik toe. Ik heb de afgelopen dagen nagedacht waar dat dan toch vandaan kwam, waarom ik zo reageerde want ik ben niet verliefd. Uiteindelijk kwam ik terecht op het woord 'verraden'. En ik denk dat dat de lading wel dekt, zo voel(de) ik me inderdaad : verraden. Verraden omdat Max mij opnieuw ongestoord liet nagenieten van onze fijne date, me opnieuw in de illusie liet dat het allemaal goed zat en er een vervolg kwam. Max, die mij aanmoedigde vooral blogjes te schrijven over ons samenzijn. Mijn mailtjes bleef beantwoorden en reageerde op mijn geile smsjes. Terwijl hij ondertussen opnieuw met heel andere dingen bezig was. Veel en lange gesprekken met zijn 'vriendinnetje' over hun, hun toekomst, over mij en mijn rol die al snel afgeschreven werd. En ik, ik had geen weet wat er speelde. Pas na een tijdje merkte ik dat het initiatief de laatste dagen vooral van mijn kant kwam, en kwam het welbekende onderbuikgevoel.

Ik heb altijd gevraagd om openheid en die zelf ook gegeven. In die zelfde week heb ik hem zelfs nog gerustgesteld over mijn andere date-avonturen, hij voelde onrust hierover, wist niet waar hij aan toe was. Die laatste week voerde hij een dubbele agenda en dat is hetgeen me zo geraakt heeft. Als hij vrijwel direkt zijn twijfels had uitgesproken, ons contact en wel/niet doorgaan eerst met mij had besproken, was het afscheid heel anders geweest. Natuurlijk was er ook dan de teleurstelling maar dan was het wel op de juiste manier afgehandeld en hadden we met een goed gevoel ons contact kunnen beëindigen. Nu werd ik in het ongewisse gelaten, voelde me zelfs nog schuldig over het uitspreken van mijn onderbuikgevoel over het gebrek aan initiatief van zijn kant, om niet jaloers over te komen of hem het idee te geven dat ik hem niet vertrouwde. Pffff wat een mop he ? Ondertussen werd alles al besproken en geregeld met zijn 'vriendinnetje' en toen was het alleen Iza die nog even geïnformeerd moest worden. Maar he, Iza heeft ervaring met sv-relaties, die stapt er natuurlijk zo overheen.. Toch ?? De manier waarop Max deze situatie heeft aangepakt, dit niet met mij heeft besproken en nadien weinig tot geen ruimte of begrip toonde voor hoe het voor mij was dat maakt dat ik me verraden voelde. En aangezien mij dit weekend al snel duidelijk werd dat het afsluiten vooral ging over hem en niet over ons, heb ik het uiteindelijk zelf maar afgekapt. Hier kon ik ook niets mee.

Wat er tegen te doen ? Geen idee, het hoort bij het spel. Ondanks de openheid en eerlijkheid die zelf altijd duidelijk aangeef, blijft het afwachten en moet je telkens maar hopen dat je vertrouwen niet beschaamd wordt. Sv-relaties zijn eindig dat weet ik en realiseer ik me ook. Alleen je kunt op verschillende manieren een contact beëindigen. En dit is duidelijk niet mijn manier. Maar goed, life goes on dus ik haal mijn motto maar weer eens uit de kast : cherish the memories and move on !

How Apple would explain sexuality

Gevoelens

Eigenlijk had ik een stukje willen schrijven over gevoelens, verliefd vs verlust, etc. Zaken die ook spelen rondom het daten. Een onderwerp waar Max en ik regelmatig gesproken hebben. Ik vond het belangrijk om die gevoelens te benoemen en te onderscheiden, aangezien Max een aantal keer mijn woorden anders uitlegde en dacht dat ik verliefd op hem was.  Wanneer is iets liefde, wanneer lust ?

Maar helaas, er gebeurde ineens hele andere dingen .. ik heb weer 2 wijze lessen heb geleerd:
1. Date nooit een man die denkt dat hij verliefd is op iemand (anders dan zijn vrouw) ook al ziet hij haar slechts sporadisch
2. Geef nooit aan een sv-tje je blog door want voor je het weet, wordt je indirekt geconfronteerd met zijn enigszins jaloers aangelegde 'vriendinnetje' die schijnbaar ook meeleest en kom je automatisch weer bij les 1 uit.

Max is dus exit. Een week geleden een heerlijke date gehad, waarin het vertrouwen in ons contact wederzijds bevestigd werd. Hij vond het ook geen probleem dat ik over onze geile avonturen schreef op mijn blog ondanks dat hij wist dat zij hier ook las. Sterker nog, hij moedigde het aan. Wel heb ik op zijn verzoek bepaalde dingen weggelaten. Geen enkel probleem mee, ik heb ook niet de behoefte om alle geile details te delen ;-). Maar ineens verminderde het contact en toen ik hem daarmee confronteerde kwam de aap uit de mouw. Zijn 'liefde' voor haar is te groot, zij heeft hem nodig, heeft zoveel moeite met de situatie, met hem te delen en hij kan en wil daar geen weerstand tegen bieden. Zo hard hij de grenzen bij mij hanteert, zo makkelijk gaat hij mee in haar nukken en grillen, ten koste van mijn gevoelens, en ja ook ten koste van zichzelf naar mijn idee. Want wilde hij nou niet meer erotiek in zijn leven? Was dat nou niet de reden om het contact met mij uit te bouwen ? Ja ! Ik heb helemaal niets met exclusiviteit maar wil me wel geliefd voelen, speciaal voelen. Ik weiger me als 2e keus op te stellen. Al deze zaken waren de afgelopen tijd besproken. Ik had geen moeite met zijn 'vriendinnetje', zij wel met mij. Dat wist ik en hij had me ook verzekerd dat hij me helemaal niet als 2e keus zag. De afgelopen tijd heeft hij me zeker dat fijne geliefde gevoel gegeven en leek hij het allemaal prima te kunnen handelen. Maar al die tijd hield hij zichzelf blijkbaar toch voor de gek. Nieuwsgierigheid, geilheid ?? Wie zal het zeggen, nu ineens is zijn 'liefde' te groot om ons contact ook voort te zetten.

De snelle omslag verbaasd me, daar heb ik best moeite mee dat geef ik toe. Al kan ik het me ergens ook wel weer voorstellen, het kost ook best veel energie al die geheimdoenerij. Toch, de eerste periode is altijd het intensiefst qua aftasten, op een gegeven moment komt er meer rust en vertrouwen. Misschien had de invulling van ons contact nog anders kunnen worden, maar aan de andere kant... ik weiger om een kut-op-afroep te worden die mag opdraven als de geiligheid te veel toe neemt en een date met zijn 'vriendinnetje' te lang duurt. Om daarna weer aan de kant te worden geschoven voor een volgende keer, omdat zij het er zo moeilijk mee heeft. Nee bedankt.

En ja ik zet hierboven bepaalde woorden bewust tussen aanhalingstekens. Omdat ik niet geloof dat er hier sprake is van verliefdheid of liefde. Hoe kun je van iemand houden die je voornamelijk per mail en sms spreekt, die je in een jaar slechts 1x hebt gedated, in het echt heb gezien ? Begrijp me niet verkeerd, ik weet hoe snel en intens internetcontacten kunnen zijn. Ook de niet-erotische. Ik leg al 10 jaar op internet contacten dus weet hoe overweldigend het allemaal kan zijn. Hoe intens en heftig gevoelens kunnen opbloeien. Maar ik heb ook gemerkt dat je uiteindelijk elkaar ook regelmatig IRL moet zien om die band die je denkt te hebben in de juiste context te plaatsen, om echt te kunnen spreken van verliefdheid (of in andere contacten: vriendschap). Ontken ik zijn gevoelens voor haar ? Nee, die zijn er wel degelijk dat besef ik wel. Alleen denk ik dat ook hier, zoals heel veel mensen doen, verliefdheid en lust met elkaar worden verward.

En daarnaast, Max zocht erotiek, een regelmatig contact om fijne seks mee te hebben. Voor nu is zijn honger even gestild maar het is een kwestie van tijd voordat de honger weer omhoog komt, hij heeft er van geproefd, weet hoe het is en kan zijn, het duveltje is uit zijn doosje, 1 neukje per jaar is niet meer voldoende. Vroeg of laat zal hij weer voor de bijl gaan.

Gevoelens, het blijft lastig. Nee ik was en ben niet verliefd op Max. Maar ik date niet in het wilde weg en om met iemand verder te gaan moet er wel 'iets' zijn. Ik stel me niet snel open voor iemand, win je mijn vertrouwen dan geef ik me letterlijk helemaal. Voor al mijn vriendjes, en dus ook voor Max, heb/had ik gevoelens, weliswaar niet als in een verliefdheid, maar wel een fijn gevoel. Zonder dat is seks een lege huls, nietszeggend. En ondanks je relativeringsvermogen kost het tijd om e.e.a. los te laten. Max vond mijn reactie en moeite hiermee een beetje vreemd, want ik had toch altijd gezegd dat het bij een sv-relatie een kwestie was van "even slikken en weer doorgaan" ? Ja en zo denk ik er nog steeds over. Maar ook... ik ben ook maar een mens, mag ik dan eventjes flink balen en wat tijd nemen om het te kunnen afsluiten? Zonder dat ik dagenlang huilend in mijn bed lig overigens..

Ik weet dat de hoge pieken en de diepe dalen inherent zijn aan dit spel maar dat neemt niet weg dat ik me dus nu gewoonweg even kut voel.