Downtown (2)

Schreeuwend kom ik klaar, heftig , intens. Zwaar ademend val ik languit op het bed. Mijn billen gloeien. Zonet heb je me stevig te pakken genomen. Op mijn knieën voorover gebogen. Je vingers in mijn kutje. Op mijn verzoek vastgebonden aan mijn armen. En op mijn verzoek met een flink pak slaag. Het was geweldig, heftig, intens, ik heb er zo van genoten, me schaamteloos over te geven, je te vragen me harder en meer te slaan. Het voelt alsof ik zweef. Je streelt en kust me. Je vraagt of ik weer losgemaakt wil worden maar eigenlijk bevalt het me wel zo, gek genoeg zorgen de boeien voor een beschermd gevoel. Je verlaat even het bed, rommelt wat in de kamer en ik zweef nog even in mijn eigen wereldje. Vanuit een ooghoek zie ik dat je me in de gaten houdt. Dat geeft een beschermend gevoel. Even later kom je bij me zitten met schaaltjes met hapjes. Een aparte picknick zo :-), je voert me naar believen. Als je er over nadenkt, is het absurd maar het voelt zo vanzelfsprekend en normaal.

Het gevoel wat door me heen golft is niet te beschrijven. Ik moet terugdenken aan wat ik eens van een sub had gelezen. Dat haar dominant haar soms geboeid liet slapen, haar handen bij elkaar en bevestigd aan een touw aan het hoofdeind. Wel met genoeg bewegingsruimte om te kunnen draaien en geen lamme armen te krijgen. Deze houding doorbrak bij haar de lichamelijke spanning waar ze soms zo moeilijk van los kon komen. Door zo te slapen, kon ze pas echt ontspannen en alles waar ze mee zat en gespannen spieren veroorzaakte, loslaten. Ineens snap ik wat ze bedoelde, zo voelt dit voor mij ook. Ontspanning,bevrijding. Het gevoel dat je zweeft..

Zo lig ik naast je, praten we, eten we. Dan val ik even stil. Ik merk dat dit alles flink wat met me doet, ineens overvalt me een emotioneel gevoel, ik voel me zo vreemd. Ik voel tranen prikken achter mijn ogen. Is het eigenlijk niet absurd wat ik net heb gedaan ? Ik heb gevraagd om vastgebonden te worden, ik heb gevraagd me te slaan, ik heb gevraagd me harder en meer te slaan. Wat bezielde me ? Maar tegelijkertijd voelt het goed, ik wilde dit, ik wilde dit zo ontzettend graag, en ik voelde me veilig en vertrouwd genoeg om het aan je te vragen. Het voelt zo fijn om te durven, kunnen en mogen zeggen wat je wilt zonder er op aangekeken te worden. Aan te kunnen geven wat je nodig hebt om intens en schaamteloos genot te ondergaan. Het voelt als een drempel over te zijn gegaan, opnieuw een stukje acceptatie en besef dat ik dit nodig heb en dat ik het durf te vragen, het is mooi maar ook best wel confronterend ;-). Dat besef veroorzaakt zeker prikkende ogen..

Bevrijdend, dat is uiteindelijk het gevoel wat overheerst. Bevrijdend omdat ik die drempel ben overgegaan. Bevrijdend omdat ik steeds meer durf toe te geven aan mezelf dat ik dit wil en dat het daarom dus oke is. Dat het niet de maatschappij is die bepaald wat voor mij oke is. Bevrijdend het gevoel waarop ik zweefde, bevrijdend wat het geboeid zijn bij me los maakte.

Dank je.